- Carlos Pitico, Estaliako aitoren semea, handizalea eta esgrima maisua
- Thoryen Eldaeryon, asrai ikaskuntzak alde batera utzi dituen aztia
- Pieter Blutroch, Mugaldeetako lurraldeetan hazitako ontzi guardia
- Urdithaine, elfo gris ordainsari-bilatzailea, giza ehiztari nekaezina
- Nicolai Jelavic, Kisleveko gaiztagin bitarikoa
- Trubert Mahler, Talabeclandeko umemoko kadetea
Otsoaren hilabetea, 12.eguna
Orain bai, hilketaz aparte, dena bukatuta zegoen, Thibault erailia eta bere banda barreiatua. Hartzaren Ostatuan Donovanek zoriondu egin zituen eta goiza bukatu aurretik eskegita zeuden iragarkiak begiratu ondoren, taldearen hurrengo lana aukeratu zuten.
Iparraldean kokatzen zen Shallyako Santutegian gorpuak desagertzen asi ziren eta han lanean zeuden apaizek (denak emakumeak) abenturazaleen beharra zuten. Bidai lasai baten ostean, bailarako sarrerara iritsi ziren. Santutegian, Inperiotik eta beste erresumetatik iristen ziren errefuxiatuak zaintzen dituzte. Askok oso gaixo eta hilzorian bertan zentzen dira eta apaizek, santutegia osatzen duen eraikin enanoan, betiko atsedena ematen diete.
Taldea, Shallyako apaiz gorenarekin, Catherine Le Sauxekin hitz egitera joan ziren. Badirudi, orain dela urte batzuk lehenengo gorpuen desagerpeneen ondoren, apaiz batzuk eraikinaren beheko solairuetara jaitsi zirela. Denak desagertu egin ziren, bat izan ezik. Zoritxarreko apaiz hura beheko eskaileretako harrizko arkuan gurutziltzatua agertu zen. Bere laguneen hurrengo ekintza beheko mailak zigilatzea izan zen.
 |
| Shallyako ikurra |
Egun hartatik aurrera desagerpenak jarraitu egin dute eta jaitsi egin diren mertzenario edota abenturazale talde guztiak desagertu egin dira. Ekintza hauen atzean dauden errudunekin amaitzeagatik eta horrelako arazorik ez errepekitazea lortuko balute, Catherinek taldeko bakoitzari 100 urrezko koro emango dizkio. Diruaren hotsa entzuterako erabakia hartuta zegoen.
Kripta
Pitico aurretik, taldea beheko eskaileretatik gidatzen hasi zen. Harrizko arkuan, apaizaren gorpuzkia ikusi eta beraien bidetik jarraitu zuten. Gromril puska batzuekin topatzean, argi eta garbi geratu zitzaien eraikinaren izaera. Bidean zehar hormetan soinuak entzuten zituzten, baino zirudienez, beste aldetik etortzen ziren eta garrantzi gehiagorik eman gabe hurrrengo geletara abiatu ziren.
Armak prest eta zuziak piztuak, pausoz pauso, eraikin honen zerizanaz ohartarazten hasi ziren. Ez zaramaten denbora asko lau zutabeko gela handi batera iristsi zirenean. Bertan, zintzilikatuak zeuden ehun batzuei esker, jakin zuten eraikina enano garrantzitsu baten ehorzlekua zela. Aitoren semea eta gerlaria zen enano baten bizitza azaltzen zuen. Mailu handi batekin borrokatzen zuena elfoen aurka norbait mendekatzeko asmoz. Azkenean zauri larri baten ondoren heriotza aurkitu zuen. Gela berdinean, zutabeetan, khazalitez zerbait idatzia zegoen baino taldean ez zegoen inor ulertu zezakeena eta esaldiak kopiatzea erabaki zuten, etorkizunean norbaitek itzuli ahal izateko.
Pasillo eta korridoreetan zehar hainbat aurkikuntzak egin zituzten. Gela ilun eta txiki batean "Tolgi" izena idatzita zuen kantinplora bat, adibidez, edota aspaldi jaitsitako elfo baten hezurrak. Elfoa bere taldearekin hondakinak aztertzeko etorri ziren, Errebaleko Brydda Harrizko Bihotza izena duen artisau baten argibideak jarraituz. Baino harrigarriena, antzinako bi gerlarien hilobietan aurkitu zuten.
Han, hilobi-arpile batzuekin topo egin, eta tratu batera iritsi ziren. Lapurrek, gerlarien hilobiak irekitzen zituzten giltzen jabeak ziren, baino ez zuten bertara sartzeko asmorik. Giltzak gure abenturazaleei emateko prest zeuden, hilobietan aurkitutakoa banatuko balute. Gure heroien artean eztabaida sutsu bat eman zen orduan, baino azkenik, Thoryen, Trubert eta Carloen nahiak bete ziren. Giltza eskuratu eta aspaldiko enanoen atseden geletara sartu ziren.
Urdithaine elfoaren kantu goibela
Urdithaine kapel ausart bezala ezagutzen zana Inperioko lurraldeetan ez zegoen batere ados. Hilobi horiek ez zuten zerikusirik ikertzen ari ziren desagerpenekin. Elfoak ideia bat zuen. Ehorzleku batean gorpuen desagerpenak nigromantzia ohikatzen zuen alde guztietatik. Nigromantzia eta aztiren bat, bere anaia galduaren tankerakoa. Zorte apur batekin, desagerpen hauen atzean zegoen gaizkileak bere anaiari buruz zerbait azaltzeko kapaza izan zezakeen.
Informazio honekin posible izango zen, bere familiari hainbeste sufrimendu eragin zion erreduna harrapatu eta zigortzea. Baino, taldeak hilobiak miatzea erabaki zuen eta bera, atzetik joan zen. Hilobiaren barruan, atsedenik ez zuen tumulario baten aurka borrokatu ondoren, gelan prestatuta zegoen suzko tranpa batek ondainsari bilatzailea kixkali zuen.
Hasiera batean taldekideek ez zekiten zer egin. Loth-ek bere lehenengo arima bereganatu zuen. Trubert eta Pieterrek errautsak jaso zituzten eta Shallyako apaizeei eman ondoren berriz jaitsi ziren kriptara. Urdithainen antzera, ezagututako lapurrak hildakoen eskuetan bukatu zuten eta enano heroi horien atseden gelak betikoz itxi ondoren, lurrazpiko eraikina ikertzen jarraitu zuten.
Otsoaren hilabetea, 13.eguna
Kriptaren izkin eta ganberak zeharkatzean, bigarren egun honetan, hurrengo solairura eramaten zuten eskailerak aurkitu zituzten. Eskaileretan gainera, odol arrastoak zeuden, duela gutxikoak!
Beheruntz joan ziren, pentsatuz, gorpu-lapurrak bertan egongo zirela. Bideetik, Errebaleko Bryddak kontratatutako beste bi abenturazaleen eskeletoak ikusi zituzten. Baino oharrei kasurik egin gabe, Valayako kaperara iritsi ziren. Han, nekrofago dezena batek, goitik hartutako azken biktima jaten ari ziren. Gure protagonistak eskaileretan ipini ziren, defentsa posizioan. Hala ere, nekrofagoek haien atzaparrak erabiliz paretetatik mugitzeko gai ziren eta segundu bakar batzuetan taldea inguratzea lortu zuten.
Borrokaren lehenengo momentuetan Thoryen aztia erabat gainditua, lurrera erori zen kolpe andana baten ostean. Pieter eta bere bi eskuko aizkorak pizti nazkarri hauen bizitzak segatzen zituen, Carlos eta Trubertek ahal zuten moduan defendatzen ziren eta Nicolaik bere etsaien kolpeak etsi-etsian saihesten zituen. Momentu batez, berriro ere, dena galduta zirudien.
Thoryen, bizirik ateratzeko, isilgordean erretiratu zen eskailera gora. Carlosek azkeneko momentuan izugarrizko eraso bat gelditu zuen eta Truberten ezkutua hozkaz betetzen ari zen. Baino diziplinarekin, erasoei eutsiz, bata bestearen ondoren nekrofago guztiekin amaitu zuten.
Taldea bizirik jarraitzen zuen, nahiz eta Urdithaine betiko galdu izana.
Kripta
Pitico aurretik, taldea beheko eskaileretatik gidatzen hasi zen. Harrizko arkuan, apaizaren gorpuzkia ikusi eta beraien bidetik jarraitu zuten. Gromril puska batzuekin topatzean, argi eta garbi geratu zitzaien eraikinaren izaera. Bidean zehar hormetan soinuak entzuten zituzten, baino zirudienez, beste aldetik etortzen ziren eta garrantzi gehiagorik eman gabe hurrrengo geletara abiatu ziren.
Armak prest eta zuziak piztuak, pausoz pauso, eraikin honen zerizanaz ohartarazten hasi ziren. Ez zaramaten denbora asko lau zutabeko gela handi batera iristsi zirenean. Bertan, zintzilikatuak zeuden ehun batzuei esker, jakin zuten eraikina enano garrantzitsu baten ehorzlekua zela. Aitoren semea eta gerlaria zen enano baten bizitza azaltzen zuen. Mailu handi batekin borrokatzen zuena elfoen aurka norbait mendekatzeko asmoz. Azkenean zauri larri baten ondoren heriotza aurkitu zuen. Gela berdinean, zutabeetan, khazalitez zerbait idatzia zegoen baino taldean ez zegoen inor ulertu zezakeena eta esaldiak kopiatzea erabaki zuten, etorkizunean norbaitek itzuli ahal izateko.
Pasillo eta korridoreetan zehar hainbat aurkikuntzak egin zituzten. Gela ilun eta txiki batean "Tolgi" izena idatzita zuen kantinplora bat, adibidez, edota aspaldi jaitsitako elfo baten hezurrak. Elfoa bere taldearekin hondakinak aztertzeko etorri ziren, Errebaleko Brydda Harrizko Bihotza izena duen artisau baten argibideak jarraituz. Baino harrigarriena, antzinako bi gerlarien hilobietan aurkitu zuten.
Han, hilobi-arpile batzuekin topo egin, eta tratu batera iritsi ziren. Lapurrek, gerlarien hilobiak irekitzen zituzten giltzen jabeak ziren, baino ez zuten bertara sartzeko asmorik. Giltzak gure abenturazaleei emateko prest zeuden, hilobietan aurkitutakoa banatuko balute. Gure heroien artean eztabaida sutsu bat eman zen orduan, baino azkenik, Thoryen, Trubert eta Carloen nahiak bete ziren. Giltza eskuratu eta aspaldiko enanoen atseden geletara sartu ziren.
Urdithaine elfoaren kantu goibela
Urdithaine kapel ausart bezala ezagutzen zana Inperioko lurraldeetan ez zegoen batere ados. Hilobi horiek ez zuten zerikusirik ikertzen ari ziren desagerpenekin. Elfoak ideia bat zuen. Ehorzleku batean gorpuen desagerpenak nigromantzia ohikatzen zuen alde guztietatik. Nigromantzia eta aztiren bat, bere anaia galduaren tankerakoa. Zorte apur batekin, desagerpen hauen atzean zegoen gaizkileak bere anaiari buruz zerbait azaltzeko kapaza izan zezakeen.
Informazio honekin posible izango zen, bere familiari hainbeste sufrimendu eragin zion erreduna harrapatu eta zigortzea. Baino, taldeak hilobiak miatzea erabaki zuen eta bera, atzetik joan zen. Hilobiaren barruan, atsedenik ez zuen tumulario baten aurka borrokatu ondoren, gelan prestatuta zegoen suzko tranpa batek ondainsari bilatzailea kixkali zuen.
Otsoaren hilabetea, 13.eguna
Kriptaren izkin eta ganberak zeharkatzean, bigarren egun honetan, hurrengo solairura eramaten zuten eskailerak aurkitu zituzten. Eskaileretan gainera, odol arrastoak zeuden, duela gutxikoak!
Beheruntz joan ziren, pentsatuz, gorpu-lapurrak bertan egongo zirela. Bideetik, Errebaleko Bryddak kontratatutako beste bi abenturazaleen eskeletoak ikusi zituzten. Baino oharrei kasurik egin gabe, Valayako kaperara iritsi ziren. Han, nekrofago dezena batek, goitik hartutako azken biktima jaten ari ziren. Gure protagonistak eskaileretan ipini ziren, defentsa posizioan. Hala ere, nekrofagoek haien atzaparrak erabiliz paretetatik mugitzeko gai ziren eta segundu bakar batzuetan taldea inguratzea lortu zuten.
Thoryen, bizirik ateratzeko, isilgordean erretiratu zen eskailera gora. Carlosek azkeneko momentuan izugarrizko eraso bat gelditu zuen eta Truberten ezkutua hozkaz betetzen ari zen. Baino diziplinarekin, erasoei eutsiz, bata bestearen ondoren nekrofago guztiekin amaitu zuten.
Taldea bizirik jarraitzen zuen, nahiz eta Urdithaine betiko galdu izana.
Agur eta ohore Urdithaine.
ErantzunEzabatu