Kronologia II (2515-2518)

Hurrengo kapituluak, jolastutako kanpainaren kronika amaitu ondoren idatzi nahi nituen. Baino ikusirik Lotheko bailaran gertatazen ari diren gauzak azalpen bat behar dutela, eta oraingoz, kroniken idazketak bukatzetik oso urruti daudenez, kanpainaren ondorioak idazten hasiko naiz.

Gutxi batzuk dira kontuan hartu beharreko ezaugarriak. Batetik, Enperadorearen hilketa eta Inperioan ematen ari den intentsitate txikiko erlijio gatazka. Bestetik, Bogenhafenen irekitako eragabetasun ataria eta bertatik atera diren deabruen konkista saiakera. Middenheimeko Graf-aren sasikumeak suntsitu zituen Kaoseko armadak eta Enperadorearen seme bakarra adimen-urritasuna du.

Gauza guzti hauek jakinda, Kanpainaren epilogoarekin hasi gaitezke.

Ondorengotza Gerra (2515-2518)

Gaur egun, adituek diote, Kaosari irabazitako gerra, Inperioari gertatutako gauzarik tamalgarriena izan dela. Betiko etsaia, aurkari nekaezina, Inperioa bateratua mantentzeko beharrezko mehatxua zen. Haren armadak, Reiklandeko lautadetan menderatuak izan zirenean probintzia inperialak arnasa eusteari eten zioten. Udazken hartan, arerio nagusia gainditua izan zen eta egoera berri honek buruzagien berekoikeria heltzen zituen sokak laxatu zituen.

Gehienok pentsatu ohi dugu hurrengo urteetan emango zen guda ekidin zitekela enperadorea bizik egon izan balitz. Baino zeinek daki. Orain, begi zahar hauekin garai hartan gertatutakoak ezin eten genezakeen gurpila iruditzen zait.

Hainbeste denboraz lokartua zegoen liskarra behin betikoz lehertu zitzaigun. Enperadorerik gabe, gure lurraldeak batzen zituzten konexio guztiak eztanda egin zuten. Erlijioa, interes berdinak zituzten lehiakideak elkartzeko aitzaki nagusia izan zen, besterik ez. Alde batetik, Altdorf eta Reikland osoko aitoren semeek, Sigmarren izenean, eta bestetik, gudaren heroia, Ulriken hautatua eta Middenheimeko sasikumea. Lehenengoak oinordetze arauak jarraituz, Karl Franzen semea ipini nahi izan zuten, txotxongilo bezala. Bigarrenak, oinordekoaren urritasuna astinduz, buruzagi prestatu eta ospetsua defendatzen zuten.

Bitartean, Bogenhafeneko eragabetasun atariak deabruak botatzen jarraitzen zuen.

Reiklandeko aristokraziari, Averland, Marienburg, Stirland eta Ostlandeko armak elkartu zitzaizkion. Talabeclanderi, Nordland, eta Ostermark. Besteak, beraien lurraldeetan gelditzea erabaki zuten.

Gorriz Luitpold / Urdinez Heinrich

Borroka txiki eta ugarien ostean, Mendi Grisen itzalpean bi ejerzitoak aurrez aurre ikusi ziren. Reiklandek Karak Azgarako errege berriari laguntza eske joan ziren, baino Floki, errege alderragaiak, ezezko irmo batekin erantzuen zuen. Gizakien arteko liskarretan ez zen nanorik sakrifikatuko.

Batailaren bezperan, hiltzaile talde batek Luitpold (Enperadorearen semea) eraili zuten. Badirudi, hilketaren atzean Nuln eta Marienburgoko buruzagiak zeudela. Heinrich (Middenheimeko sasikumea) sigmariten armada menderatu zuen baino ondoren ikusiko dugun bezala batailaren emaitzak ez zuen lortu egoera baretzea.

Loth Bailarako Kanpaina VIII (WFRP) Sareak

• Carlos Pitico, Estaliako aitoren semea, handizalea eta esgrima maisua
• Thoryen, asrai ikaskuntzak alde batera utzi dituen aztia
• Thorin, Zhufbarretik etorritako familia nobleko nanoa
• Felix, bizitza hobego bat bilatzen ari den kontrabandista inperiala
• Astaroth, basoko elfo harro eta isila, primerako arkularia
• Pil-pil Begibakar, Tileako halfling marinela, harroa eta pragmatikoa

Otsoaren Hilabetea, 20. eguna

Ireki irudia beste erlaitz batean handiagoa ikusteko

Otsoaren Hilabetea, 16.eguna

Taldekide guztiak irrifartsu daude. Badirudi berdin zaiela haien lagunen heriotza, edota lortutako aberastasunen zati handi bat galdu izana. Bizirik atera dira Santutegi madarikatu horretatik eta aspaldiko partez aske daude nahi dutena egiteko. Haien lehenengo erabakia Errebalera bueltatzea izango da eta goizaldean hegoalderuntz martxan jarriko dira. Shallyako santutegitik ateratzean gurdi bat aurrez aurre izango dute eta bertan eserita, itxoiten, Felix izeneko kontrabandista eta Thorin nanoen artean aitoren semea dana. Biek Dieterren aginduz etorri dira, ibaieko piratekin lagundu dezaten. Badirudi, hala eta guztiz ere, ez direla hain askeak izango.

Errebalean, Donovanek doluminak emango dizkie galdutako guztiengatik eta eztarria hezetu ondoren bakoitzak bidea hartuko du. Gehienek, merkatariak iragartzen dituzten armak, edabeak eta tresneriak erosten hasiko dira, Thoryen eta Carlos izan ezik. Pitico Aguilerako zaldunekin hitz egitera joango da, galdetuz zer egin beharko lukeen haien estatus berbera lortzeko, hau da, Aguilerako zalduna bilakatzeko. Erantzunak motibazioa galarazi zion. Akolito bezala sartu beharko luke, garrantzirik gabeko lanak egiteko eta urteak pasa ondoren baliteke igoera bat irabaztea. Baino Piticok ez zuen amore eman.

Mehmet alkimista eta gremioen zapalkuntza

Mehmet, alkimista

Thoryen bestalde  pozoiak erosi nahi zituen. Ez zuen jakituri nahikoa hauek sortzeko eta Errebalean dagoen pozoi saltzaile bakarrarengana joan zen. Baino Arabiatik etorrirako Mehmet alkimista, mesfidatia zan eta edozer saldu aurretik eroslearenganako konfiantza osoa lortu nahi zuen. Honela, Errebaleko merkatariek sufritzen duten arazo batez hitz egin zion elfo aztiari.

Mehmeten hitzetan, Errebaleako jendaila Gorrimin Daga bezala ezagutzen den talde kriminalaren barnean daude. Alproja hauek lapurtu, eraili eta estortsioaz bizi dira. Hasieratikan herriko merkatariak mehatxatu dituzte, babeserako dirua eskatuz, jipoiak emanez eta haien bizitzak modu guztietan kaltetuz. Arabiarrak bera eta bere kideak mendekatu nahi ditu eta pozoien truke banda hortako estortsionatzailea garbitu beharko du. Thoryenek baietz esango dio eta Felixen laguntzarekin Daga Gorriminekin kontaktuan jarriko da. Biktima, Parviseko Ectalion bezala ezagutzen da eta nahiz eta aukera izan hiltzeko, aztiak nahiago izango du talde oso ezagutu, haien konfiantza lortzeko.

Parviseko Ectalion

Nanoen liskarrak

Eguna bukatzeko, Thorin, beharrezkoak zituen hainbat gauza erosi ondoren herrian bizi ziren beste nanoak bixitatzera joan zen. Ezagunenak, Artisauen gremioko nanoak ziren, Santutegian, Morgrimen arma eta armadura lapurtu zizkietenak alegia. Brydda Burdin Bihotzek zuzentzen zituen eta Thorinek harekin hitz egin zuen atsalde-gau honetan. Informazioa elkartrukatu ondoren, bailara inguruan zeuden nano erresumen arteko liskarretaz jakin zuen. 

Karak Azgarazeko erregea (Floki, beste kanpainarengatik ezaguna egingo zaizuena) eta Karak Vlykeko nanoak (iraganean bailaran bizi ziren nanoen ondorengoak) Lothen ezkutatuak jarraitzen duten nanoen hondakinengatik borroka isil batean murgilduak daude. Haien ustez, antzinako nanoek gaur egun galduta dagoen jakituriaren jabeak izan ziren eta erreinu bakoitzak ezagutza hori berarentzat nahi du. Honela, Brydak, Flokiren agente bezala, Igarobidean gelditzen diren eraikinak, kriptak edota minak aztertu nahi ditu. Honen ondoren, Thorin ohera joan zen atseden hartzea, lortutako informazioaren baliogarritasunaz ohartuz.

Otsoaren Hilabetea, 17.eguna

Aguilerako Ordenaren prezioa

Hurrengo egunean gure abenturazaleak ez ziren geldirik gelditu. Goiztiarrena Carlos Pitico izan zen. Bere goraldi laboralaren atzetik zebilen eta Aguilerako ordenak jakinarazi zion jarraitu beharreko pausoak prozesua azkartzeko. Dieter, Igarobideko kriminalak txikitu nahi zituen, bere planentzako oztopo larrienak baitziren, eta arrainontziko arrain handiena Kazorov anaien sare kriminala zan. Kazorov anaien buruengatik, Pitico Aguilerako zalduna bilakatzeko beharrezko konpromezua erakutsiko lukeen. Piticok listua irentsi zuen.

Gorrimin Dagak

Taldean, Carlos Aguilerako zaldunekin berriketan dagoen bitartean Thoryen bere planekin jarraituko du. Daga Gorriminekin geldituko da kartetan jolasteko eta mahai inguruan zitalen talde hau gidatzen duten gizonak ezagutuko ditu, Fritz Schauble (buruzagia), Domenico eta bere maisua (hiltzaileak), Erich eta Golditz (bizkarzainak) eta Ectalion de Parvis.  Haien konfiantza irabazteko beraiek eskainitako lan bat onartuko du. Errekan ezkutatuta duten ontziralekura abiatu, pakete bat jaso eta Errebalera bueltazea hain zuzen ere. Taldeak ere onartu egin zuen, lan honen ondoren jakingo baitute non kokatzen den Dieterrek bereganatu nahi duen piraten ontziralekua.

Izan ere, Dieterrek lana onartzea bultzatu zuen taldeak, esanez, herrira sartzerakoan guardiak jakinaren gainean egongo zirela, edozein arazo ekidin dezaten.  Orain, bi bandetan zeuden, alde batetik Dagek eskatutako lantxo bat egiten, eta bestetik, hauek traizionatzeko Dieterri informazioa emanez.

Gaizkileak, gaiztorekik egiten

Otsoaren Hilabetea, 18.eguna

Lehenengo oharra

Hurrengo goizean, Felixen gurdiaren gainean taldea hegoaldeko bidea hartu du.  Urgorri erreka jarraituz mendiko itzalak erabiliz barku edota bidaiarien bistatik at mugitzen dira. Txangoa iskanbilarik suertatuko da, politiki eta tentuz juteagatik seguraski.

Hala ere, errekaren bestaldean nanoen dorre abandonatu bat begiztatuko dute, Orko beltzez gainezka dagoela ikusterakoan ezkutatu eta isil-isilik beraien bidaiarekin jarraituko dute.

Otsoaren Hilabetea, 19.eguna

Bigarren oharra

Gauean arazo txiki baten ondoren errekaren bide bihurria segiz orkoek erasotutako arrantzaleen herri suntsitu batekin topo egingo dute. Izugarrizko krudeltasunaren adierazgarri gordina. Herriko biztanle bakarra 10 urteko ume bat izango da. Harrigarriena, abenturazaleak izanik, ondoren gertatu zen. Thorin eta Felix izan ezik beste guztiak ume hantxe uztekoak ziren (aztiren bat, bertan akabatzearen iradokizuna bota ere), baino gurdia Felixena da eta berak, taldearekin eramatea erabaki zuen.

Piraten Ontziralekua

Azkenik, Urgorriren bihurgune batean Gorrimin Dagen ontziralekua aurkituko dute. Bertan, ontzi azkar bat eta hogeita hamar lagun, kaxak, kutxak eta kupelak mugitzen. Han, Ivan Lugosi ezagutuko dute, Yetzin Transbordadorean gordelekua duten Kazorov Anaien ordezkaria eta ontziralekuaren arduraduna.

Hark azalduko die Igarobideko kontrabandu sarea Transbordadorean sortzen dela, Errebala zeharkatzen duela eta azkenik, errefuxiatu eta iheslarietaraino iristen dela. Sarea noski, Kazorov anaiek kontrolatzen dute eta Dagak, bitartekari hutsak besterik ez dira. Ondoren, Pil-pil, bere laguna bilakatuko da (biek maite dute itsasoa) eta Errebalera eraman behar duten karga erakutsiko dio...

Kronologia (WFRP)

Gure  Mundu Zaharra

Joku honekin kanpaina luzeak egin ditugu azkeneko 10 urte hauetan. Pertsonai askorekin topo egin dezue eta aspalditik atzean utzi degu warhammerreko historia ofiziala. Gaurko sarreratxoan jolastutako kanpaina guztien kronologia berrikusiko dugu, gertatutakoak argi eta garbi uzteko, baino baita ere morriña pixkat pizteko.

                                                           Mapa Orokor bat

Mundu Zaharra 2500

Kronologia honen ondoren Mundu Zaharreko “gaur-egungo” egoera zehaztuko dizuet, erresumak, gudak eta gertaera nagusiak azalduz.

1) Barneko Etsaiaren lehenengo kanpaina

Tamalez, mundua eta hurrengo kanpainak zentzu pixkat izan dezaten, hemen gertatutakoak historiatik at geldituko dira. Kanpaina berbera berriz jolastu da eta bertako ondorioetatik abiatuko gara. Hala ere, kanpaina honetako pertsonaiak gure trasfondo bateratuaren parte izango dira.

Kanpaina osoan parte hartu zuten pertsonaiak: Biparex el relámpago (ospe handiko duelista), Merry Piesligeros (hartz batek irentsitako  halfling sukaldari-ehiztaria), Obelix (nekrofagoek zatikatu zuten ogro mertzenarioa), Toret (mutantea bihurtu zen basoko elfo arkularia), Noztog (Ihes egin zuen zaldun bretoniarra), Wolfgang (Guderianek erailitako pistolaria eta Barrakul ezpataren jabea zana), Dolwen (mutazioak jasan zituen elfo aztia), Morderek (elfo azti...iluna?), Fundin Thorondor (Thorondor familiako gerlari nanoa, Obelixekin batera utzi zuen mundua), Vraldar Smelthammer (Desagertutako nano hiltzailea), Zrazak Smelthammer (heriotza aurkitu zuen errunen errementari nanoa), Guderian (Kisleveko estepan erailitako Ordainsari bilatzailea), Hurgrim Thorondor, Fundinen anaia eta bukatzeko, denborak ahaztu duen Shallyako  apaiz bat*.

*Gogoratzen dezue apaizaren izena?

Steinhagerren 13.biltegia

Dolwen, Loth bailarara mugitu zen, lasaitasuna eta bakea lortzeko asmoz. Bere mutazioek Inperioan bizitzea ezinezkoa suertatzen baitzuten. Dorre handi batean finkatu zen.

Biparex, azkeneko borrokan, burua galdu zuen,  gainera begi bakarrarekin eta hanka tartean istripu larri bat izan ondoren abenturak albo batera utzi zituen. Bogenhaffen herrian gelditu zen, Aenur eta bere bizkarzainarekin batera.

Thorondor familiak, Enperadoreak oparitutako konderri bat lortu zuten, Karak-Throndar

2) Patuaren Harriak (2502 – 2504)

Tzeentzch, Kaosaren jainkoak, prestatutako mileniozko plana azaltzen duena. Loth bailaran eman zen, eta kanpaina honetako heroiak nanoen erresumaren hondakinetan bildutako harri magikoen bilaketan ibili ziren. Aguilerako Santutegia "salbatu" zuten eta apaizek hezitako ume moko berezi bat ezagutu zuten, Dieter. Azkenean harriak suntsitzeko gai izan ziren.

Torgoch

Johann Fritz (ehiztaria) eta bere txakurra Rufus, Durin Thorondor, Fundinen semea,(ezkutu-hauslea), Galgo Victoria, (Biparexen senidea), Kavic (sorgin-ehiztari nanoa), Iskrov (nano hiltzailea), Conrad (Bihotz Suharreko zalduna) eta Saevin (elfo lapurra). Hauetatik soilik Iskrov eta Conrad lortu zuten bizirik bueltatzea Inperiora. Hildakoen gorpuak Loth bailarako muino batean hilobiratu ziren, Durin izan ezik. Iskrov, Dieterren laguntzarekin Karak-Throndarreraino eraman zuen nanoaren gorpua eta bere familiaren kriptan azkeneko agurra eman zioten.

3) Barneko Etsaiaren bigarren kanpaina (2512 - 2515)

Lehenengo kanpainaren errepikazioa izan zena. Inperioa, Anabasaren jainko guztien azpikerien biktima izango da, erresuma zatituz, sigmarita eta ulrikarien arteko guda zibila bultzatuz. Kaosaren morroiak Middenheimeko Graf zena ordezkatzen saiatu ziren, Altdorf sitiatu zuten, Reiklanden Atari Kaotiko bat irekitzea lortu zuten eta gizonen lurrak erabat suntsituak gelditu ziren. Gainera, Malal, kaosaren bostgarren jainkoen jarraitzaileak Enperadorea eraili zuten azkeneko momentuan. Zorigaitz hauen guztien ondoren, Inperioak nahaste urteak pasa ditu (hurrengo eguneraketan ikusiko dugu nola bukatu duen).

Malal

Gure heroiak hauek izan ziren: Dieter, zaldun beltza (Verenako zalduna), Otto (Gurdi-gidaria), Floki (errunen errementari nanoa) eta Delezar (laiotz eskolako azti handia). Delezar, Dieterren aizkoraren ahoan aurkitu zuen heriotza eta Otto skavenen gordeleku batean.

Dieter, Lotheko bailarara bueltatu zen, gerrak sortutako atzerriratuak bilduz eta Aguilerako monasterioa berreskuratu zuen.

Floki bere aberrira bueltatu zen, Mendi Grisetara, Karak Azgarako erregea bihurtuz.

Hurrengo kanpaina, Loth Bailarakoa da. Barne etsaiaren gertaerak orain dela 30 urte eman ziren (2545) eta noski, tartean beste partida eta kanpaina txikiagoak eman dira, Ostadarraren Harri Bitxiena edota Kaosaren morroiena adibidez, baino hauek ez dute garrantzi handirik izan gaur eguneko egoeran. Hasieran esan bezala, hurrengoan erresumen eta orokorrean, munduaren egoera aztertuko dugu.

 Sigmarrek bedeinka eta gorde zaitzazuela

Loth Bailarako Kanpaina VII (WFRP) Antzinako Heroia

• Carlos Pitico, Estaliako aitoren semea, handizalea eta esgrima maisua
• Grizdal, Aizkora Odoltsua Mendi Beltzetik jaitsitako nano soldadua
• Thoryen, asrai ikaskuntzak alde batera utzi dituen aztia
• Astaroth, basoko elfo harro eta isila, primerako arkularia
• Nicolai Jelavic, Kisleveko gaiztagin bitarikoa
• Oleg, Erdi erotuta dagoen berserk kislevita 

Otsoaren Hilabatea, 15.eguna

Goiz argitsu horretan, Donovanen ostatuko mahai baten inguruan Estaliako aitoren seme batek, basoko bi elfoekin, nano isil batekin eta Kislevetik etorritako ehiztari batekin Igarobideko mapa aztertzen ari zen. Bidea ezagutzen zuten baino zuhurtasunez antolatu nahi zuten paseotxoa. Hitz egiten ari zirela, gizon bat gerturatu zitzaien. Iparraldeko azentua zuen, eta denbora gutxian jakingo zuten, erabateko burusoiltasuna ezkutatzen saiatzen ari zen gizon hura Kislevetik zetorrela, Nicolai bezala. Oleg izena zuen eta izugarrizko ezpata zeraman sorbaldan. Handik eta hemendik entzuna zuen garai batetik hona Errebalean abenturazaleen talde berri bat agertu zela. Aukera paregabea zen harentzat, bere gihar erdoilduak ariketa behar baitzuten eta berdin zitzaion zer edo non borrokatu. Taldeak, aurrez aurre zeukaten lana ikusita, aulki bat gerturatu zioten. Aurkezpenen ondoren, Oleg Nicolairekin  hitz egiten hasi zen, haien herrialdea gogoratuz alkohol botilaren bat husten zuten bitartean.

Skavenak, Ez-Hildakoak eta Ez-Hildako Skavenak

Igarobideko mendiak zeharkatu ondoren, ezustekorik gabe iritsi ziren Shallyako (esteka) Santutegira. Bertan, Catherine le Saux, ahizpen buruzagia, egun hauetan gertatutako desagerpenen inguruan erran zien. Hainbeste gaitzen iturria zen gauza hura oraindik ere lanean zebilen. Trepetxuak prestatu eskailerak jaitsi, zuziak piztu eta azkeneko solairuraino iritsi ziren. Iluntasun eta hezetasunaren artean , santutegiaz jabetu ziren nekrofago eta tumularioak akabatu zituzten. Hilobia soilik gelditzen zitzaien, Morgrim Izarretako Mailuaren azkeneko atseden lekua. Susmo txarra zuten eta zauriak sendatzeko asmoarekin Catherinengana igotzea erabaki zuten...berriz ere...

Otsoaren Hilabetea, 16.eguna

Goizean goiz, edabe sendagarri mordoa erosi ostean Santutegiko azkeneko gelara sartzeko prestatuak zeuden. Nanoen hilobiak, arraza honek bere arbasoei dioten errespetua dela eta, tranpez josiak daude normalean, eta gure heroiak ezagutzen zituzten trikimailu guztiak erabili zituzten hauek desaktibatzeko (gorpuak bota, lurreko baldosa bikoitiak saihestu, paretak miatu...) eta batenbat patatekin eta guzti irentsi ondoren Morgrimen hilobia ireki zuten. Orduan konturatu ziren egoera larri batean murgilduta zeudela. Morgrimen mailua sorgin harriz egina zegoen eta seguerenik hortan zatzan Santutegiko arazoen iturri nagusia. Morgrim, espero zuten bezala, 2000 urteko hilotz bat izateko nahiko bizirik zirudien eta lehenengo eraso bortitzarekin egiaztatu zuen bere nagusitasuna.

Morgrim, Izarretako Mailua

Thoryen eta Astaröth handikan pasa ondoren

Ziur asko, hurrengo borroka hau gure taldeak jasandako eramangaitzena izan dela. Antzinako armadura zeraman hildako nanoa elfoen belarriak zituen belarritako modura eta oraindik bizar distiratsu bat erakusten zuen. Baina seikotea ez zen kikildu eta makina koipeztatu baten antzera erantzun zioten arerioari. Morgrim bestalde, bere arrazakoa zen Grizdali erasotzen hasi zitzazion, ez baitzuen bere begi hilak ikusten zutena sinisten. Nola da posible bere arrazakide batek antzinako heroi baten hilobia desohoratzea?

Gauzak horrela, Grizdal izugarrizko jipoi zurrunbiloa jasaten ari zen bitartean, besteak, pixkanaka Morgrim zauritzen hasi ziren. Oleg bere ezpatatzarrarekin, Nicolai aizkora zorrotz batekin, Astaröth eta Thoryen gezi andanekin eta Pitico eraso azkar eta hilgarriekin. Bi nanoak odoleztatuak zeuden, Grizdal, nekez ikusten zuen, izerdiak begiak zirikatzen zizkion eta gorputz guztia minez zuen. Baino etorri berriak bere ohorea berreskuratu behar zuen. Etxean ez zuten bueltan espero, eta aspaldian egindakoak ordaindu behar zituen, modu batera edo bestera. Izan ere, belauniko zegoenean, denbora izan zuen Morgrimen mailuaren azken kolpea saihesteko, baino argi zuen, honelako bukaera bat, amestutakoak baino hobeagoa zela. Bere aurpegia lurraren kontra talka egitean ez-hilak buelta eman zuen eta bere etsai historikoen aurka oldartu zen.

Thoryenek ahal zuen moduan defenditu zuen bere burua, baino aztiek ez zeuden honelako egoeretarako prestatuak. Ausaz ekidin zituen lehenengo bi kolpeak, nahikoak bere taldekideak, behingoz, Morgrimekin amaitzeko. 

Azkeneko Ustekabea

Lehertuak zeuden, baino hilobian gordeta zeuden altxorrak ziztu bizian lapurtu zituzten (Grizdalen korpua hantxe bertan utzi ere, hauxe bai sakrifizioa) eta Santutegiko lehenengo solairura abiatu ziren. Han, Catherine le Sauxez aparte, beste sei nano zeuden. Errebaleko artisau gremioko nanoak ziren eta Brydda,burdin-bihotzek zuzentzen zituen. Bere arrazaren hilobi bat arpilatzea leporatzen zien eta lapurtutako dena bueltatzea eskatzen zuen, Morgrim-en mailua bereziki (badirudi mailuak nolabaiteko eragin zitalen bat zuela). Bryddak arma magiko hura suntsitu nahi zuen,eta gure heroiak, zaurituak eta nekatuak tratu ekonomiko batera iritsi ziren. Catherinek ere bere zorra kitatu zuen.

Aberastasun honen kostua? Urdithaine eta Grizdal soilik

Loth Bailarako Kanpaina VI (WFRP) Betiereko Itzulera 2.zatia

• Astaröth, basoko elfo harro eta isila, primerako arkularia
• Pil-pil Begibakar, Tileako halfling marinela, harroa eta pragmatikoa
•   Volkrad Kullzman, preso ohia, odolzale eta orokorrean, nahiko nazkagarria
• Trubert Mahler, Talabeclandeko umemoko kadetea
• Pieter Blutroch, Mugaldeetako lurraldeetan hazitako ontzi guardia
• Grizdal Aizkora Odoltsua, Mendi Beltzetik jaitsitako nano soldadua
•  Merovech, Bretoniako halfling gezurtero eta berekoia

Otsoaren Hilabetea, 14. Eguna

Joan ziren bezala bueltatu ziren. Morren (esteka) parrak, edo akaso Tzeentzchenak (esteka) izango ziren, mundo zaharreko lau izkinetatik, entzuten zirenak. Bi aste hauetan, abenturazale talde honek ezin izan ditu 10 kilometro baino gehiago egin bidai bakar batean, erasotua, jipoitua edo txikitua izan aurretik. Aguilerako Errebala zerumugan zegoenean taldekide bat gelditu egin zen.

Volkrad beldur zan, hirian egindako ekintzen ondorioak haren atzetik etorriko zirelakoan. Plan bereziak zituen Igarobidearentzat, edo hobeto esanda, bere aberastasunentzat eta ziur zegoen hirian bere etorkizuna amaitutzat eman zezakeela. Beraz, ze irtenbide geratzen zitzaizkion gure Volkrad kuttunari? Hanka egin, bueltatu Inperiora, miseriara. Ez zan Loth-eko bailara kontinente honetan gelditzen zen askatasun txoko bakarrenetakoa? Ze zentzu du, aske izateko aukera ematen dion leku honetan, askatasun hori bera ukatzea? Ez. Inperioko ziegetatik atera ondoren Volkrad bere modura bizi nahi zuen eta hori ezinezkoa bazan, bere modura hiltzea bakarrik gelditzen zitzaion.

Errebalera bueltatu ziren eta bertan antolatzen ari zen torneoaren iskanbilarekin batera bakoitza bere planekin jarraitu zuen. Volkraden kasuan, jakinda  Dieterren losintxari guztiak bere atzetik zeudela, aste hauetan irabazitako/lapurtutako/arpilatutako diru guztia xahutzea erabaki zuen. 

Litroak eta gramoak Errebaleko burdel guztietan zehar. 

Eguerdirako, bere borondatearen azken buztankadarekin orain dela egun batzuk iruzur egin zion merkataria zulatu zuen, behin eta berriz. 

Horren ondoren, Astaröth bera izan zen Volkrad atxilotu zuena, eta urkamendi bidean, ohiukatzen hasi zen-Ustelduak zaudete guztiak! Ustelduak!-Bakean zirudien sokak lepoa hausterakoan.

Dieter, armadura txuriko zaldun beltza

Volkraden atxiloketak Monastegiko ateak ireki zizkion Astaröthi, eta Pil-pilekin batera, torneoa hasi aurretik, zaldun zahar honen etxeko ateraino joan ziren. Zurrumurruek zioten Dieterrek bere gaztaroan, zaldun beltzaren ezizena irabazi zuela txapelketa batean, baino ordutik beti ikusi izan zaio armadura txuri batekin. Gainera, kontakatiluek diote, txapelketa horren ondoren urteak pasa zituela Inperioko bideetatik, nano eta azti batekin batera. Istoriotxo hauekin Aguilerako buruzagi gorenaren bulegora iritsi ziren.

Volkradi buruz galdetu zuen, baita abenturazaleen bizitzaz. Baino konturatu gabe elkarrizketa bere nahi zuen gaira bideratu zuen. Bere ustez, abenturazaleek, asmo edo xederik gabe bidelapur eta mandiletan bukatzen ohi dute eta noski, Dieter zaharrak helburu bat zuen haientzat. Badirudi, orain dela gutxi Yetzin errekan, piraten ontzi berri bat agertu dela, merkatariak erasotzen eta inguruko arrantzaleak mehatxatuz. Aguilerak ez du itsasontzirik baino kalte gehiago egin aurretik pirata horiek desagertarazi egin behar dituzte. Gainera, ontzi hori nunbaiten egin dute, jakin beharra dago non ezkutatzen diren alproja horiek. Lanan honen truke abenturazale bakoitzak zerbait eskatu zuen eta Dieter, irribarre batekin, ados zegoela erantzun zien.

Malfi akabatu, haren jarraitzaileak gainditu, Yetzineko piratak desagertarazi, ontziralekua aurkitu, Shallyako santutegian ezkutatzen den sekretua desestali....Pilatutako lana

Bueltan elfoa eta halflinga Trubert eta Dieterren antzaz hitz egin zuten. Aurpegia, ibiltzeko modua... Txorakeriak, pentsatu zuten, Dieterrek ez du inoiz semerik izan.

Torneoa eta Itzulera

Monasterioko ateak itxi ondoren torneoa hasi zen. Arku txapelketan Merovech azaldu zen, ostatuan atseden hartu ondoren taldera gehitu zen. Arku txapelketan parte hartu eta irabazi ere. Eguna borroka eta justak ikusten pasa zuten, baita atzerriko jendea ezagutuz, eta Astaröthek bailarako beste basoko elfo batekin informazioa elkartrukatu zuen. Gauean, Donovanen garagardo eta pattarrekin zer egin erabaki zuten.

Malfiren atzetik juteko lehenbizi Yetzineko Transbordadoreaino iritsi behar ziren eta momentuz bidai luzeak baztertuak zeuden. Dieterren proposamena mamitsua zirudien, eta beraz, arriskutsuegia izango zela pentsatu zuten. Ondorioz, lan bakarra gelditzen zen....Shallyako Santutegia behingoz garbitzea!

Loth Bailarako Kanpaina VI (WFRP) Betiereko Itzulera 1.zatia

• Astaröth, basoko elfo harro eta isila, primerako arkularia
• Pil-pil Begibakar, Tileako halfling marinela, harroa eta pragmatikoa
• Volkrad Kullzman, preso ohia, odolzale eta orokorrean, nahiko nazkagarria
• Trubert Mahler, Talabeclandeko umemoko kadetea
• Pieter Blutroch, Mugaldeetako lurraldeetan hazitako ontzi guardia
• Grizdal, Mendi Beltzetik jaitsitako nano soldadua

Otsoaren Hilabetea, 13.eguna

Shallyako Santutegian, hirugarren egunez, desagertutako gorpuen ikerkuntzarekin jarraitzen zuten. Aurrekoan izandako arazoen ostean,  taldeak erabaki zuen ez zuela nekrofago gehiago ezagutu nahi. Shallyako ahizpeek eskainitako ordainsaria ukatuz bertatik alde egiteko prestatzen hasi ziren. Goiz gris hartan Astarothek Catherine le Saux-ekin hitz egin zuen, azalduz, santutegi aren beheko pisuan zerbait arriskutsua eta boteretsua ezkutatzen zela, eta oraingoz, bera eta bere taldea ez zirela gai ikusten arrisku horrekin amaitzeko. Elkarrizketa luzatzen zen heinean Catherinek santutegiak zituen beste arazo larri batzuen inguruan hitz egin zion basoko elfoari.

Badirudi, Igarobidetik etortzen diren ehundaka errefuxitu eta inmigranteek negozio aukera berriak soratarazi dituztela bailarako hainbat pertsonentzat, esklabizazioaren bitartez aberastuz. Hasiera batean talde txiki eta sakabanatuak ziren, baino hegoaldeko eskaria gora egitean, talde hauek Yetzin Transbordadorean errotuta dagoen kriminal garrantzitsu batek bereganatu zituen,  talde indartsu, handi eta hierarkizatu bat antolatuz. Esklabistek, kriminal hauek ezarritako gizon baten aginduetara jarri ziren eta ordutik armada txiki baten antzera lan egin dute. Gizon hau Malfi du izena eta Transbordadorearen inguruko basoetan eraiki zuen bere gotorleku edo jauregitxoa. Shallyako ahizpek Malfi eta bere gizonekin amaitu nahi dute eta gorputzen desagerpenekin bezala prest daude ordainsari bat ezartzeko. Astarothek hainbat tresna eta ondasunen truke onartzen du lana eta berarekin batera beste taldekide guztiak. Gainera, Malfiren atzetik zebilen Mendikate Beltzeko nano bat ere elkartuko zaie, Grizdal. Urdithainek utzitako lekua betez.

Catherine le Saux, Arrangureen Alaben buruzagia

Malfiren atzetik

Ahizpek esklabuak saltzen dituzten lekua ezagutzen dute. Yetzin Transbordadorean dagoen Anfiteatroa hain zuzen ere. Bertan, itxaron besterik ez dute egin behar, Malfi agertu arte. Honela, taldea Yetzin errekaren iturbururuntz lapurrez josia dagoen hiri hartara iristeko bidaia antolatzen hasiko dira. Lehenbizi, Errebaleraino joango dira,  han atseden hartzeko asmoarekin.

Aguilerainoko bidaia lasaia izango da eta herriko harresien segurtasunera iristean janaria eta sendagailak erosiko dituzte, mendietan suertatuko diren arriskuei  aurreratuz. Kaletan zehar, salmenta eta artisau postuen artean Dieterrek antolatu ohi duen txapelketaren hasieraz ohartuko dira. Hiru egun barru, Igarobideko zaldun eta gerlari askok haien trebezia frogan jarriko dute, Monasterioko ordenan barruan sartzeko asmoarekin. Astaroth eta Trubert txapelketa ikusi edo parte hartu nahi dute eta horren ondoren Transbordadorean elkartuko dira taldeko beste kideekin.

Besteak, Pieter, Grizdal, Pil-pil eta Volkrad bidaiarekin jarraituko dute. Motxilak eta zakuak beteta, Errebalako sarrera nagusitik ateraz. Volkrad atzean zebilen, merkatari eta nekazariak aztertuz, esku indartsu batek bere sorbaldan pausatu zen arte. - Barkatu, Volkrad?- galdetu zion gizonezko ahots batek. Volkrad Ordeneko guardiaren bat zelakoan, atzera begiratu gabe labana atera eta mugimendu azkar eta boteretsu batekin saihetsen artean sartuko dio ahoa, kirtenarte. Dieterren zaldun bat zen, baino gure preso ohiarentzat, hori garrantzirik gabeko zehaztasun bat zen. Zaldun zaurituarekin batera bere guardia bikotea ere hantxe zegoen baino Volkraden begirada bakar bat nahikoa izan zen biak handikan hanka egiteko.  Hurrengo egunetan jakingo zuten zaldun horren heriotzaz.

Hortz Apurtuaren Tribua

Grizdal, Pil-pil eta Pieter ez zuten ezer ikusi eta Volkradek, odoleztutako labana garbitzen zuen bitartearen taldearengana hurbildu zen. Hiltzaile baten lasaitasunarekin arinkerietaz hitz egiten hasi ziren eta honela, Errebaleko ate nagusitik pasa ziren.

Bi aste hauetan Igarobideko mendi eta basoek argi utzi dute zer nolako arriskua duten prestatu gabeko taldeentzat. Hala eta guztiz ere, gure lagunak gida, esploratzaile edo ehiztari txukun barik irten ziren ezezaguneruntz. Gabezia hauek agerian gelditu ziren laukotearen lehenengo gauan. Inguruetako goblin tribu esanguratsuenaren arakatze-partida batek erasotu zien eta ozta-ozta garaitu zituzten azal-berdeak.

Borroka honen ondoren, berriro ere (kontua galdu dut), Errebalera bueltatu ziren. Taldekide batentzat bere azken bidaia izango zen.

PD: Saiatuko naiz, hemendik gutxira, bidaien inguruko arauak bukatzen. Jakin dezazuen portzentaiekin eta datuekin zer nolako arriskuak ekidin ahalko zenukete bidaiak ondo antolatuz.