Deathwatch - CDB Engine (V.zatia)

                                          Tenplario Beltzak

Tenplario Beltzak Ukabil Inperialetik eratorritako Bigarren Fundazioko Atala da. Bere sorreratik Tenplario Beltzak gurutzada amaigabe batean murgilduta daude. Ohorean, gorputzez gorputzeko borrokan eta trebezian enfasia ezartzen duten marineak dira, eta horrek guda barnean hildako anaiak mendekatzeko karga suizidak egiteko joera dakar askotan bere soldaduen artean.

Atal honen historia Horusek Jauregi Inperiala erasotzean hasi zen. Ukabil Inperialen primarka Rogal Dornek bere Kapitain Gorena aukeratu zuen, Sigismund, Enperadorearen Txapelduna bezala, ataleko arma eta armadura onenak eskuratuz. Ekipamendu honekin Sigismund etsaien buruzagi asko desafiatu zituen, bata bestaren atzetik garaituz. Sigismundek lortutako ospearekin Dornek ez zuen dudarik izan atal berri honen buruzagia izendatzeko garaian eta bere Kapitain Gorena Tenplario Beltzen liderra bilakatu zen.

Beste atalak ez bezala, Tenplario Beltzak ez dute jaiotze mundu propiorik. Atalaren lehenengo momentuetatik nahiago izan dute beraien gurutzada flotan bizi. Tamainaz oso ezberdinak diren Guda Gabarrak, Eraso Gurtzeruak eta beste hainbat espazio ontzik, entrenamenduko espazio ontziak edota burdinola ontzi erraldoiak bezalakoak. Flota egitura honekin, Tenplario Beltzak ez dute atal itxura, Gurutzada ezberdinetan murgilduta bait daude eta askotan bere indarra galaxia osoan zehar sakabanatua dago.

Mugaketak

Santujalea (+7GP) : Borroka batean, botere psikikoak dituen etsairen bat ikusiko balu, templario beltzak zuzenean bere aurka oldartuko da beste helburu guztiak alde batera utziz. Mutante, psikiko edo heretikoengan duten gorrotoa gurutzatuak lausotu egiten ditu. Sen hau kontrolatzeko turnoko azken txandara pasa beharko dira, 2 Eromen Puntu lortuz.

Borroka Doktrina

Mendeku Sakratua ( 9GP): Partidero tenplarioak aukera izango du edozein abilidadeko frogan 1D6ko gehigarri bat eransteko. 5 Akidura puntu

Errukigabeak, Ausiki eza eta Beldurgabeak!

 

Iocanthos (III)

Iocanthos

Katedrala erromesen komunitate txiki baten ondoan eraiki da, bertakoek Etsigar bezala ezagutzen dutena. Gure akolito taldeak informazio gehiago lortu nahian, Samintasun Portuko esploratzaileei galdetu ostean konturatuko dira desertuan pasa beharko dutela gaua. Informazio honekin Aristarchusen bidez kamio zahar bat lortuko dute eta prestamenak egin ondoren Iocanthoseko lautada amaigabeetara aterako dira. Lehendabiziko eguna lasai igaroko da eta gaua iristean kamioa defentsa modura erabiliz kanpalekua muntatuko dute. Aristarchus eta besteak lotan dauden bitartean, taldeko zaintzailea, Daetrixek, suaren ikuste eremutik kanpo dagoen gizaki itxura duen zerbait atzemango du eta hurbiltzerakoan inor ulertu ezin duen zaintze postura batean dagoen gorpu bat dela ikusiko du. Taldea abixatu ondoren eta gorputza ikutzerakoan kolapsatu egingo da. Burua aztertzerakoan bi begiak bortizki kenduak izan direla igartuko dute, bele batek egingo lukeen moduan.

Hurrengo egunean, Etsigaberretik ordu gutxitara kamioaren gidariak arroila baten lurmuturrean zutik dagoen norbait ikustean ibilgailua geldituaraziko du. Bratislaba eta Zarkov arroilara hurbilduko dira ikertzera. Bertan, ez dute inorren presentzia sumatuko baino lurrean seinale bat aurkituko dute. Aristarchusek azaltzen die, seinalea San Drususena dela. Aspaldi, Iocanthos planeta xenox arraza baten etxea zenean, Drusus komandanteak gizakien armada gidatu zuen planeta bereganatu arte eta handikan aurrera santu bezala bedeinkatua izan da Calixis Sektorean. Bere ustez seinale ezin hobea da. Akolitoek ordea ez dute horrela interpretatuko. 

Egunaren azken argi izpirekin iritsiko dira Etsigaberreko atetara non errifledun zaindari bakarti batek goitik behera begiratuko die. Katedrala bisitatzearen zergaitia jakin orduko ateak irekiko ditu, eta akolitoek Lamark kamarada ezagutuko dute. Guardia Inperiala ohia eta Eklesiarkiaren kidea gaur egun, tipo gogorra dirudi. Inkisizioko plaka erakustean ordea, bere konfidantza osoa bereganatuko dute. Zaindari bakartia Severus bezala aurkeztuko da eta ohartaraziko die komunitatearen burua den Orland Skae abadea lanpetuta dabilela eta ezin izango dituela agurtu hurrengo eguneko goizarte. Baino inkisizioko agenteak, izatez irudikorrak, errespetu falta honen zergaitia galdetuko dute eta Lamarkek azalduko die herrixkako ume bat zaintzen ari dela.

Taldeak Clota Mainontziaren Gonbidatuen Atartean atseden hartuko dute hurrengo goizarte. Egunsentian Skae abadearekin hitz egiteko asmoarekin, Katedralaren ondoan daukan etxera zuzenean abiatuko dira eta mahai inguruan deskribatuko die nola azkenaldian gertaera dardarazleak gertatzen ari direla Katedralaren sagaratzea iristen doan heinean; pertsonen edota animalien desagerpenak, kaperako aldarearen odolustea eta beste hainbat gauza. Beraz, ez du inongo pegarik jarriko misterio hauek argitu nahi badituzte. Hala ere, Katedrala sartu nahi izanez gero Lamarken edota Severusen lagundu beharko dute.

Ondoren, Ateyusen aholkuak jarraituz, erromeseei galdetzerakoan inguruko muino batean ikusi ohi dituzten argi eta mamu soinuak ikertzera gerturatuko dira. Eremuaren jiran bost bidelapurren gorputzak aurkituko dituzte, lehen ikusitako gorpuaren biolentzia arrasto berdinak agertuz. Denei begiak falta zaizkie. Ezinegon sentsazioarekin herrira bueltatuko dira eta Katedraletik hurrun bizi diren ashleen batzuekin topatuko dira. Haiekin hitz egin ostean beraien komunitatearen Esha Raine bezala ezagutzen den jakintsuari buruz hainbat gauza kontatuko dizkiete. Badirudi, Katedralaren sagaratzerako Etsigarrera hurbilduko dela. Atsaldean, eta misterio hau guztiaren erdigunea ikertzeko asmoarekin Severesuekin elkartuko dira eta Katedralera sartzerakoan dena normala delakoaren ustearekin geldituko dira.

Kos´ke

Iluntzean prozesio handi bat sartuko da herrira. Esha Raine, dozenaka ashleen eta tribuko burua den Kos´ke ospetsua osatzen dutena. Abadearekin egon ondoren, Esha inkisizioko akolitoekin hitz egin nahi izango du eta argi uzten du hasiera batetik muino hau ez zaiola leku aproposena iruditzen Katedrala eraikitzeko. Aitzinan lur hauek odolez estali ziren San Drususen konkistarengatik eta baliteke honek arrastoa utzi izana hemengo eremuetan. Abadeari ere ohartarazi egin dio honi buruz baino ez dio kasurik egin. Alabaina, ashleenentzat onuragarria izango da Enperadorearen federa hurbiltzea eta horregatik sagartzean hemen izango da.

Esha agurtu ondoren beraien geletara joango dira. Han Aristarchus nekatu batekin topo egingo dute. Badirudi inguruko energi psikikoak ahuldu egin dutela psikikoa eta tarota indarrarekin eutsiz adio esango die.

Deathwatch - CDB Engine (IV.zatia)

Otso Espazialak

 

Otso Espazialak (ezagunak ere Zeruko Russ Gudariak, Rout edo Vlka Fenryka [Fenriseko Otsoak Fenriseraz] bezala) marine espazialen hogei legioetatik, VI.a izan ziren. Beraien primarka Leman Russ da, eta Gurutzada Handian Enperadorearen exekutatzaile eta zigor emaile bezala ezagutzen zitzaien. Horusen heresiaren eta egindako erreformen ondoren legioa bi Ataletan zatitu zen: Otso Espazial berriak haien izena mantendu zuten. Beste atala berriz, Otso Anaiak izendatuak izan ziren. Zoritxarrez, azkeneko hauek mutazioren bat jasan zuten eta Atala disolbatua izan zen. Gaur egun ezezaguna da lehenengo fundaziotik eratorritako Atalen bat gelditzen den.

Fenriseko soldaduak Inperio guztian zehar ospetsuak egin dira beraien hezigaiztasun eta portaera basatiarengatik, Codex Astartesaren arauak ez betez, Atalaren organizazioan zein guda doktrinetan. Hala ere, marine espazialen artean gudari finenak eta leialenak direla esan ohi da. Horregatik, haien trebezia unibertsoko punta batetik bestera ezaguna da. Baina hau ez da beraien ezaugarri ospetsu bakarra eta askotan marineen odolzalekeria krudeltasunean bilakatzen da.

Baliteke Atal honen kideen ankerkeria beraien jaiotze munduarengatik izatea. Fenris Segmentun Solarreko iparralde galaktikoan kokatzen den mundu hil bat da. Sarrakiozko Begitik hurbil orbitazen du eta hala eta guztiz ere bertako gizakiak aratz mantentzen dira. Beste Atal askok bezala, beraien jaiotze-mundutik errekrutatzen dituzte soldadu berriak; suzko eta izotzezko planeta errukigabe honetatik ateratzen dira otso espazialak, non urte osoan zehar klima muturreko tenperaturetan kulunkatzen den.

Otso espazialen hazi-genetikoak kide guztien zentzumenak hobetzen ditu, lehen aipatutako basatasuna ere handituz, gudan, etsai beldurgarrietan bihurtuz. Hala ere, mutazioak ere sortarazten ditu. Letaginen luzapena, ilea grisatzea (edo txuritzea) edota begiak horiztatzea adibide esanguratsuenak izan ohi dira mutazio fisikoen artean. Psikologikoki ordea, Wulfen Madarikazioa bezala ezagutzen den transformazio ferala ere gerta liteke, marinea kontrolatu ezin duen gizotso batean bilakatuz.

Mugaketak


Wulfen Madarikazioa : Otso Espaziala larriki zauritzean bere buruaren kontrola galdu dezake, basapizti batean bilakatuz. Borondateko froga zail bat gainditu beharko du zauritu dion etsaia ez erasotzeko. Gainera bi ustelkeri puntu irabaziko ditu. Puntu berri hauek batu ondoren, ustelkeri puntu totala pareko bat baldin bada mutazio feral bat jasango du.


Borroka Doktrina


Zentzumen Garatuak : Ikusmen, entzumen edota usaimen frogetan, otso espazialak +1 gehigarri bat irabaziko du.

La Inocencia Perdida (III)

De Anfitriones y Huespedes

Nuestros aguerridos protagonistas, fraguados ya en mil batallas, con armaduras llenas de muescas y  temple de veterano no dudan en hacer frente a la amenaza muerta. Al principio son acompañados por un grupo de campesinos que se defienden como pueden. Con cada sajo cae un putrefacto zombie y con cada hechizo se derrumba una pila de huesos. Pero entre la horda, un trio de muertos parecen brillar tanto como nuestros heroes. Antiguos nobles o afamados soldados, los tumularios suelen destacar como líderes entre los no-muertos y con sus espadas funerarias segan vidas como si de cosecha madura se tratase.

Sin embargo, los refuerzos no tardan en llegar. Varios caballeros bretones de pomposas armaduras bajan las escalinatas del palacete de Dax y se prestan a colaborar codo con codo. Detrás de ellos, un hombre en albornoz y espada grita ordenes sin ton ni son. Con la ayuda de estos, Floki, Delezar y Dieter acaban destruyendo los tumularios y con ellos, parece que el vínculo de los muertos desaparece, haciendo caer al resto ( en realidad fue la acción voluntaria del "nigromante)

Maravillado por la valentia de los extranjeros, el hombre en albornoz, presentándose como Godofredo, Conde de Dax invita al grupo a descansar en sus habitaciones. Ellos aceptan y cuando se disponen a subir las escaleras, sale del palacete una niña de rostro angelical y cabellos rubios. Anabelle, la hija de Godofredo, que sujeta un osito de peluche y es escoltada por una monataña de músculos llamado Hugh.

¡No! Ellos malos ¡No!

Le grita a su padre, pero este haciendo oidos sordos les abre la puerta a nuestros tres valerosos guerreros.

Anabelle de Dax

 Los invitados, aprovechan la primera noche de descanso sobre una cama en meses y caen rendidos de cansancio. Pero acompañados de pesadillas y sudores, Floki y Delezar se despiertan a media noche con un sentimiento de pesadrumbre comprimiendoles el corazón. En una de las esquinas, se encuentra Dieter, empuñando el arma:

 

Tendriamos que haber muerto  en el Paso.

 Revelaciones

Dieter se lanza como un poseso contra Floki pero aunque intercambian algun espadazo será Delezar quien utilizando sus artes arcanas duerma al caballero.

La mañana siguiente, y sin que, al parecer, nadie haya escuchado la pequeña trifulca nocturna, son avisados por un siervo para asistir al desayuno en el Comedor Principal. Allí, veran a Anabelle y Hugh desayunar junto con un pequeño grupo de caballeros frente a la chimenea. Pero sin duda, quien les llama realmente la atención es un viejete que se encuentra en una de las mesas centrales.

Cuando lo abordan, el anciano se presenta como Guy, consejero del Conde. Será el mismo quien los advierta, al igual que tantos otros hasta ahora, del peligro que corren y los invita a su biblioteca para hablar lejos de los oidos de estas paredes.

Estando en su "refugio personal" les pregunta primeramente sobre el Imperio. El portal del caos abierto en el mismisimo corazón del reino y en las revueltas que se han dado en los territorios enanos del Paso. Escucha pacientemente lo que los heroes de Bogenhaffen tienen que contarle y cuando terminan les explica que es lo que realmente ocurrio en el Paso con Anabelle. La niña, acompaña de Hugh y otros caballeros viajó hasta el fuerte imperial para, según la opinión de su padre, conociera los territorios de su heredad. Cuando uno de los soldados intento violarla, fue apresado por su escolta y encarcelado en las mazmorras del Conde. Su padre, enloquecido de furia ha intentando hasta ahora, convencer al Duque de Monfort para que este, le declare la guerra al Imperio. Siendo este su superior y vasallo directo del Rey de Bretonia, intenta dar el golpe de gracia al reino de Sigmar, que lucha desesperadamente su propia guerra por la salvación.

Con toda esta información, Delezar pregunta sobre los no-muertos y especialmente sobre su benefactor, el Barón de Boseaux. Guy les dice que los alzamientos de muertos es algo bastante frecuente por la región y respecto al Barón, sopesa antes de pronunciarse. Hace tiempo que no se le ve en las reuniones ni en las partidas de caza del Conde. Y eso, hace que todo el mundo sospeche de él.

La alegre vida de un pueblo bretoniano

  

Cuando terminan de charlar con Guy, y mientras hacen tiempo hasta la comida con el Conde los tres aventureros deciden dar una vuelta por Dax. Los campesinos no parecen muy amigables con los extranjeros, pero su gesta contra los tumularios hace que alguno de ellos intente entablar conversación. 

Obviando el problema de no saber ni papa de bretón, entre pote y pote, descubren que hasta ahora, eran los herrimaults quienes protegían el campo y la aldea frente a los no-muertos. Protegían a la plebe de estos monstruos y desaparecían justo a tiempo para evitar cualquier reprimenda de los caballeros. Pero esta vez no ha habido ni rastro de ellos. Además, cada vez parecen más agresivos y mucho más disciplinados, como si fueran comandados por alguien.