Loth Bailarako Kanpaina (XL) Antzinako Gorrotoak

Igarobidea, Loth Bailara (2550eko Neguko 20 eta 21 eguna)

Giun, nano gerlaria

Emma Malatesta, arrantzalea

Dwalin, lurrazpiko esploratzaile nanoa

Aurreko gaua luzea izan zen eta kasinoko ke kiratsa logela malapartatua goitik behera betetzen zuen, atmosfera lodituz. Emma Malatesta arrantzale gazteak egoera honetan aurkitu zuen taldea Transbordadoreko ostatura heltzerakoan. Goiz izoztu horretan, Dwalin eta Giun izan ziren altxatzeko gai izan ziren bakarrak eta han utzi zituzten beste guztiak, ajea bidailagun.

Nanoen aurreko gaua

Yetzineko Transbordadoretik Aguilerara 40 kilometro daude eta dardarka, Hegoaldeko Wargoen gurdi batean egin zituzten arazorik gabe. Txoferra kasinoan beraiekin batera egondakoa zirudien baina buruko min guztien gainetik iraganeko Errebalera arazorik gabe eraman zituen. Han, atzo galdutako dirua berreskuratzeko asmotan, belarria prestatu zuten eta bazkari bero bat irensten zuten bitartean zurrumurru batzuk entzun zituzten.

Aguilerako Kontzejukide batek, ezkontzako eraztun baten bila zebilen. Tipoa, Hfrar Bitxigilea bezala ezagutzen da, hiriko nanoa. Nanoak ere izango dira entzundako beste zurrumurru baten protagonistak. Kasu honetan, Artisau Gremioa antzinako nanoen altxor baten bila dabiltzala. Emmak ez du oso ondo ulertuko zer interes izan dezaketen artisau batzuek altxor galdu batean eta ozenki galdetzean Giun eta Dwalinek isildu egindo dute neskatoa “Zer jakin dezake zu bezalako arrantzale batek nanoen interesei buruz”.

Amildegiko Oparia

Hurrengo egunean, espedizioa prestatzeko asmoz, gosari azkar bat egingo dute Felixen elizako arkupetan eta goizeko hotz izoztuarekin batera Aguilerako taberna nazkagarrienetara hurbilduko dira, “laguntzaile merkeak” aurkituko dituztelakoan. Pare bat ordutan, eta urrezko txanpon batzuen dizdira erakutsi ondoren, taldearen atzetik dozena bat langile jarraituko diete. Langileak, Aguilerako harresien konponketa lanetan murgilduta zeuden (Hortz Hautsiaren tribuaren erasoak eragindako suntsiketa konpontzen) eta ez zuten ez gerlari ezta esploratzaile itxurarik. Mailu eta aizkorez hornituta Konpainiaren dudak azaleratzen hasi ziren bide erdian.

"Espedizioa"

Zortea izango dute, altxorra aurkitzen den mendiaren igoera hasi aurretik, lautada erdian eraikitako mertzenarioen kanpaleku bat atzemango dute. Arrapala-lehoiak dira, benetako gerlari eskarmentatuak, eta eztabaidarik gabe, dirutza bat ordainduko dute Klaus, gerlari aparta, beraien taldera batzeko. Honela, mendiko tontorrera igo eta antzinako dorre zahar baten oinetan kaskezur zahar baten ezkutatzen den giltza eta kutxa batekin topo egingo dute. Baina, ez dira bakarrik etorri, eta gauaren babesean hiltzaile talde anitz batek (edozein festetako asanbladaren onespena edukiko lukeena) eraso egingo die. Tontorraren aldapan, langileek ahal dutena egingo dute beraien bizitza garesti saltzeko baina gorpuak pilatzen hasiko dira. Dorrean, ezkutaturik, elfo eta ertain pare batek gezi zehatzak eten gabe jaurtika taldearen itxaropena agortzen joango dira. Soilik Klaus, bere indar eta sendotasun paregabeekin  eutsiko dio tinko erasoari. Geziei jaramonik egin gabe, ezpatakadak ematen jarraituko du eta pixkanaka, bere ondoan bilduko dira bizirik jarraitzen duten langile eta abenturazaleak.

Azkenean, egunsentiarekin batera, arkulariak ihes egingo dute eta bere adiskideak babesik gabe uztean azkar asko eroriko dira. Trapu odoleztatuen artean, aurretik entzundako hitz handiegiez idatzitako karta bat irakurriko dute. Elfoz idatzia dago eta denek antikuario baten hitz jario hantusteaz oroituko dira.