Igarobidea, Loth Bailara (2550eko Neguko 22.eguna)
Giun, nano gerlaria
Emma Malatesta, arrantzalea
Dwalin, lurrazpiko esploratzaile nanoa
Sabino Dante, ordainsari bilatzailea
Bueltako bidaia, tamalgarria
izango da. Kontratatutako langile erdiak muino horretan lurperatuak daude, eta
beste erdiak ez du indarrik ibiltzeko ere. Bertan bizia galdu dutenak beraien
lehengusu, anai eta aitak dira eta ez dago dirurik hutsune hori beteko duenik.
Gure lagunak ez dute hitz goxorik aurkituko beraientzat eta Klausen
lasaitasunak urduritu egingo ditu. Goizeko lehenengo izpiekin bananduko da
mertzenarioa eta han, bere adiskideen kanpalekura doan egurrezko zubitxoan
bibote zakar eta aurpegi iluneko armadun gizon batekin topo egingo dute.
Sabino Danteri ez zion
denbora eman hirukotearekin batera abiatzeko eta taldearen itxura ikusita,
zortedun sentitzen da. Aguilerako ate izoztuak irekitzean, langileak goizeko
lanbroan desagertuko dira, harresia konpontzen ari ziren leku berbera bueltatuz,
agurrik esan gabe. Sabinok denbora tarte bat itxoitea erabaki du bere asmoak
azaldu arte. Gosari bero bat eta ostatuko pipetan erre ondoren bere burua
argitzen saiatuko da. Sabino Tileatik etorritako ordainsari bilatzaile
pragmatikoa zen. Legerik gabeko lurralde basati honek berantzat egindako lekua
zirudien Remaseko portutik ateratzean. Lan ugari gizon trebe batentzat.
Konpainia Askeko beste kide askorekin batera bere ametsak kartzeleko gela ilun
batean usteldu ziren eta atertazean, ikusitako guztiak zerbait aldatuarazi egin
zuen bere buruan. Gaizkile eta lapurrak baino gauza arriskutsuagoak zeuden
bailaran eta Felixen hitzak eta ekintzek ordainsari ilun honen patua aldatuko
du.
Suzko Apaizaren obsesioak
zingiran ezartzen zuen jopuntua. Hor,
ezkutaturik, ustelduraren sustraiak daudelakoan, bere ahalegin guztiak
egiten ari da bertako arriskuak azalarazteko. Sabinok gauza arraroak ikusi ditu
Igarobidean eta Felixek abenturazale talde bat behar zuela entzutean,
tileanoaren hurrengo ekintzak erabakita gelditu ziren. Konpainia Askeak esperientzia
anitz izan ditu zingirako munstroen kontra, baita hango eraginez usteldu diren
azti eta bestelakoekin. Andreas medikua eta bere oste gogaikagarriek talde
erdiarekin amaitu zuten heriotza topatu arte eta denok dakite zer etsai mota
diren zingiran ezkutatzen direnak. Honela, Sabino eta Felixen nahiak jarraituz,
gosaria amaitzean bere hiru taldekideekin hitz egingo du.
 |
| Kontzientzia ala Infernua |
Naturaren Leku Ahaztuak
Elizaren barruan,
kontsumitzeko ezer ez duen suak bakarrik argitzen ditu bertako iluntasuna eta
itzalen artean, apaizak azalduko die zingiran, antzinako eliza hondoratu bat
aurkitzen dela. Leku sakratua, beharrezko boterearekin bertan gordetzen diren
arimak babestu ahal izateko. Aspaldi, Felix Konpainia Askeko kide izan zen, eta
garai haietan, altxor ugarien artean Taal jainkoaren boterezko harri bat
aurkitu zuen. Orain, abenturen bizitza bazterturik, bere taldekide ohiak behar
ditu Elizaren babes boterea aktibatzeko.
Susmo txarrarekin baina
gorrotoak ematen duen ausardiarengatik, laukoteak botere harria hartu eta
zingiran barneratuko dira. Lehenengo ikusketan, Igarobideko Zingira leku hotza
eta hilda dirudi, baina behin barruan zaudela, bihotz ustel baten taupaden
antzera, natura bihurritu honen presentzia nabaria egiten joaten da.
Lehertzean, kirats toxikoa askatzen duten burbuilak, odola usaintzean erotzen
diren landare ilunek edota esku baten tamaina duten euli potoloek laister
jartzen dute erne bertan sartzen diren gonbidatuei. Bidai honetarako, Juan
Ignacio de Aguilera estaliarra eta bere esploratzaileak kontratatu dituzte
elizara doan bidea topa dezaten.
Beraiekin, lan korapilatsu honen oztopo larrienak ekidituko dituzte eta
ordu pare baten elizaren arrastoen ondoan egongo dira.
 |
| Eliza Hondoratua |
Elizaren zati handiena
urazpian aurkitzen da eta bertan, naturisten liburuetan azaltzen ez den itsas
munstroa eta orobas bezala ezagutzen diren izaki nazkagarri batzuk lana
zailtzen saiatuko dira. Juan Ignacio eta bere esploratzaileen geziek lana
erraztuko dute eta soilik orobas zauritu batek lortuko du ihes egitea.
Esploratzaileak bere atzetik joango dira eta konpainiak boterezko harria elizan
ipintzerako, zingira guztian zehar adarren soinu beldurgarria hedatuko da.
 |
| Orobas |
Juan Ignaciok ez du leku
utzi nahi bere lagunak bueltatu arte eta hurrengo minutuak agonía bat izango
dira. Azkenean, lanbroan artean esploratzaile bakarra azalduko da, erabat aldatua,
pustula eta deformazioez betea. Bere atzetik, zaldun bat ikusiko dute. Ume moko
bat da, zaldi-aberrazio baten gainean. Keinu batekin alde egiteko eskatuko die,
eta gure lagunak bizkarra eman aurretik irribarre maltzur bat ikusi dute bere
ezpainetan.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina